Afscheid nemen - veranderingen in de afgelopen jaren.
Van een kortstondig afscheid, naar 24-uurs kamer
In de jaren negentig overleed mijn laatste oma. 24-uurskamers bestonden nog niet en een uitvaart verliep over het algemeen volgens ongeschreven regels.
Ik weet nog goed dat ik met mijn zus in een uitvaartcentrum bij haar ging kijken en we tegen elkaar zeiden: Goh, haar haar zit zo anders. We fluisterden tegen elkaar: Zouden we aan haar mogen zitten om dat te veranderen? Uit onzekerheid giebelden we een beetje en zeiden: Nou weet je wat, er is toch niemand, laten we het gewoon doen!
Wat is er veel veranderd in 25 jaar!
Juist de laatste 25 jaar is er inderdaad veel veranderd in de uitvaartzorg. Bovenstaande ervaring is tekenend hoe het tot halverwege de jaren negentig was. Natuurlijk is er altijd een verschil (geweest) tussen grote steden en daarbuiten. Al is het alleen al door de grootte van de huizen, maar traditie speelt ook een rol.
24/7 toegang.
Nu ik inmiddels een eigen uitvaartonderneming ben gestart, ben ik nog steeds heel blij dat ik – meestal – de overledenenverzorging zelf uitvoer. Het maakt het contact met de nabestaanden nog intenser.
Zelf vind ik het heel mooi dat je daarna bij een 24-uurskamer de mogelijkheid hebt om wanneer je maar wilt en hoe lang je maar wilt bij je dierbare kunt zijn. Een afspraak maken is niet nodig, want je hebt immers een sleutel, code of pasje. Natuurlijk blijft de keuze voor een 24-uurskamer bij de nabestaande(n).
In Amsterdam zijn er bij R.-K. Begraafplaats Buitenveldert twee 24-uurskamers.
Een paar dagen geleden ontving ik de nieuwsbrief van Herdenkingspark Westgaarde (PC Uitvaart).
Westgaarde is enorm aan het verbouwen. En wat worden er vanaf juli 2018 in gebruik genomen?
Juist, 24-uurskamers!
Zijn de Amsterdammers dan toch aan het veranderen?
En mijn eigen plannen voor een 24-uurskamer?
Die blijf ik in gedachten houden, want dat kan natuurlijk nog altijd!
Amsterdam, 12 februari 2018
